அ றிவின் வழியே அறவழி யாகும்ஆ லயம் தொழுவது சாலவும் தீதுஇ றைவன் என்பது இயற்கையே யாகும்ஈ சன் என்பவன் நீசனே யாவான்உ ன்னிலும் உயர்ந்தவன் ஒருவனும் இல்லைஊ ழ்வினை என்பது உன்னை ஏய்க்கவேஎ ல்லாம் உன் செயல் என்பதே நீ அறிஏ ழை என்பவன் கோழையே ஆவான்ஒ துங்கி நில் என்றால் ஒட்டி நீ நிற்பாய்ஓ துவோரெல்லாம் உயர்ந்தோர் ஆகார்.
க டவுள் என்பது கயவர்கள் கற்பனைகா சிக்குப் போவது காசுக்கு நட்டமேகி ளர்ச்சிகள் இன்றி வளர்ச்சிகள் இல்லை.கீ தை உன்னைக் கீழ்மகன் ஆக்கும்கு ட்டக் குட்டக் குனிபவன் முட்டாள்கூ டி ஒற்றுமை கொள்கையில் காண்பாய்கெ ட்டாலும் மானம் விட்டுக் கெடாதேகே ள்வி ஞானமே கேடிலா ஞானம்கை ம்பெண்ணாயினும் கட்டு தாலியைகொ டுப்பவன் எல்லாம் கொடை வள்ளல் ஆகான்கோ யில் இல்லா ஊரில் நீ குடி இரு.
ச ரித்திரம் அறிந்தவன் சாத்திரம் பேசான்சா தி ஒழியாமல் சமதர்மம் இல்லைசி ந்தனைச் செல்வமே சிறந்த செல்வம்சீ வனை விட்டபின் சிரார்த்தம் எதற்கு?சு கமென்று எதுவும் சொர்க்கத்தில் இல்லை‘சூ ட்சுமம்’ என்பது சூழ்ச்சியே யாகும்செ த்தும் விடுவான் மருத்துவன்;செத்தாலும் விடான் புரோகிதன்சே க்கிழார் செய்ததே சிவனார் லீலைகள்சொ ர்க்கம் என்பது சுரண்டி வாழ்வதற்கேசோ திடம் சொல்வது சோற்றுக்கு என்று அறி
ஞா னி என்பான் ஞானமே இல்லான்‘டா’ வும் ‘டீ’ யும் ‘டவாலியர்’க்கே
த ன்மானம் இலாதவன் தமிழன் ஆகான்தா ழ்வு மனப்பான்மை தனை நீ தவிர்ப்பாய்தி ராவிடர்க் கில்லை திதியும் திவசமும்தீ ண்டாமை என்பது வேண்டாமை யாகும்து ணிந்தோர்கி கில்லை துன்பமும் துயரமும்தூ ய்மை என்பதே வாய்மையில் காண்பாய்தெ ய்வத்தை நம்பித் தெருவில் நிற்காதேதே வரின் பேரால் திருடரே பெருகினர்தொ ட்டால் தீட்டெனில் தொடாமல் விடாதேதோ ல்வி எதிலும் துணிந்தோர்க் கில்லை
ந யம்பட உரைப்பவன் நயவஞ் சகனேநா யா யிருந்து நீ நரிக்கு இடங் கொடேல்நி யாயத்துக்கென்று ஒரு நிலையென்றும் இல்லைநீ தியின் கதையும் நிலையான தன்றுநு னிப் புல் மேய்ப்பவன் நுட்பத்தை அறியான்நூ லோர் எல்லாம் மேலோர் அல்லர்நெ ற்றிக்கு வேண்டாம் நீறும் நாமமும்நே ர்மைக்கு என்றும் நெஞ்சில் இடம்கொடுநொ ந்தவன் சொன்னால் நோகத்தான் செய்யும்நோ காமால் தின்பவன் நோன்பெலாம் உனக்கேன்?
ப குத்தறிவாளர் பஞ்சாங்கம் பாரார்பா ம்புக்கு நஞ்சு பல்லில்;பார்ப்பனனுக்கு நஞ்சு நெஞ்சில்பி றப்பால் உயர்ந்தவன் – தாழ்ந்தவன் இல்லைபீ டை என்பது பிராமணீயமேபு துமையை விரும்பிப் பழமையை மறப்பாய்பூ ணூலை அணிந்தவன் புனிதன் ஆகான்பெ ருமை பெற நில்பே தமை அகற்றுபொ றுத்தார் ஆளும் பூமி மயானமேபோ ர்த்திறன் போற்றி வாழ்
ம னிதனைக் கெடுத்தது மதமெனும் மாயைமா னம் போகும் மக்கள் மிகப் பெறின்மி ச்சம் பிடித்து வாழ்; மீளாக் கடன் இராமீ சை வைக்க ஆசைகொள் தமிழா!மு க்தியால் வளர்வது மூடத்தனமேமூ ர்க்கனே மேல் முட்டாளைக் காட்டிலும்!மெ ன்மையின் பேரால் பெண்மைஇழந்தது வன்மையே ஆகும்மே ட்டுக் குடியெலாம் மேற்குடி ஆகாமொ ட்டையும் கொட்டையும்மோட்சத்தைக் காட்டா!மோ ட்சத்தைப் போலொரு மோசடி இல்லை
ய க்ஞமும் யாகமும் யாசகம் எடுக்கவேயா தும் ஊரென வாழ்ந்தது போதும்யு க்தி என்பது குயுக்தியே யாகும்யூ கங்கெளெல்லாம் உண்மைகள் ஆகா
ர சாபாசத்துக்கே ராமனும் தருமனும்‘ரா வண காவியம்’ ரசித்துப் படிப்பாய்
வ ம்புக்கு அஞ்சி வறுமையில் வாடேல்வா தம் புரிவதில் வல்லமை பெறுவாய்வி ரக்திக்கு அடிப்படை விதியே யாகும்வீ ழ்ச்சி என்பது வீரனுக்கு இல்லைவெ ற்றி நிச்சயம் விடாமல் முயன்றால்வே தத்தால் வளர்வது விதண்டா வாதமேவை யகம் வாழ வைதீகம் வேண்டாம்.
நன்றி...பகுத்தறிவாளர் விந்தன்...
வெளியீடு:பெரியார் சுயமரியாதைப் பிரச்சார நிறுவனம் .
வெளியீடு:பெரியார் சுயமரியாதைப் பிரச்சார நிறுவனம் .
Posts
No comments:
Post a Comment